صندلی اداری:
یک صندلی اداری راحت طوری طراحی شده است که در هنگام استفاده از آن باید ران ها تقریبا افقی و ساق پاها عمودی و بدن در وضعیت قائم قرار گیرد. از این رو ارتفاع صندلی می بایست کمی کوتاهتر از ارتفاع رکبی (ارتفاع زانو) باشد.
صندلی های دفتری ترجیحا باید دارای ارتفاع قابل تنظیم، قابل قفل شدن باشند. زمانی که از صندلی های با قابل تنظیم ارتفاع استفاده می شود بدین ترتیب اپراتورهای کوچک اندام و اپراتورهای درشت اندام قادرند سطح میز کار را متناسب با اندازه های فیزیکی بدن خود تنظیم کنند. صندلی های ارگونومیکی تهیه شده که ارتفاع سطح نشیمن گاه آن قابل تنظیم است چنین کارایی دارند.
میز کار:
مبلمان اداری برای نوشتن، سطح میز تحریر باید طوری طراحی شده باشد که کمی بالاتر از آرنج مشخص باشد و برای تایپ کردن باید بازوها آزاد بوده و به طور عمودی در دو طرف بدن آوزان باشند و ساعدها نیز به طور افقی قرار گیرند، از این رو ردیف وسط صفحه کلید می بایست در ارتفاع آرنج شخص قرار گیرد.
بهترین مدل میزهای اداری میزهایی هستند که شیب آن توسط، فرد قابل تنظیم باشد
از موارد بسیار مهم که باید مد نظر قرار گیرد، وجود گیره اوراق و تکیه گاه مچ برای تایپیست ها و ۱۵ درجه نسبت به خط – مانیتور کامپیوتر و استفاده از سطوح شیب دار برای میزها (شیب پیشنهادی ۱۰ افق ) است. باید به یاد داشته باشیم که بهترین راه حل برای دست یابی به شرایط مطلوب در دو عمل خواندن و نوشتن استفاده از میز تحریری است که شیب آن توسط، فرد قابل تنظیم باشد.
مبل های اداری:
عمده ترین مشکل مبل های امروزی گود بودن بیش از حد نشیمنگاه و کوتاه بودن بیش از حد پشتی برخی از آنهاست، در واقع توصیه می شود اگر قرار است صندلی راحتی (مبل)، واقعا راحت باشد و وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد، باید ارتفاع پشتی تقریبا دو برابر عمق سطح نشیمنگاه باشد.
